KASIKSA BONGAN PERCAYA

Ku KH Usman Shalehuddin

Rengse panen disawah teh kari jaramina ngahuyud, anu subur caina buru-buru dikeueum umumna melak lauk, kitu oge ari caina anu teu ka kotoran ku cai pamiceunan ti pabrik anu sakapeung mah ngalugudur rupa-rupa, kumaha celepna mereun anu diparalidkeun ti pabrik-pabrik teh. Rahayat ges pada apal geugeuleuh pabrik the ulah dipiceunan ka walungan, ngan teuing kumaha pangna cai walungan boro-boro dipake kaperluan rumah tangga laukna oge bau minyak tanah, hangit kaambeuna. Kitu oge lauk anu kuat hirup dina cai kawas kitu. Urang lembur teh salangsara ku cai, sumur siuk saraat tarembong cadasna nu asalna mah beunang disiuk ku gayung jeung herang teu eleh ku cai ledeng.

Urang lembur ngantai ngakutan cai anu dikocorkeun ti pabrik-pabrik, sakitu oge bageur cenah juragan-juragan teh daek mere ngabagi ka urang lembur.

Sawah-sawah anu teu dipolah mun lain usum hujan, jadi garung bereulah tela-tela ngarewag, jadi lahan pangangonan, kitu oge ker anu boga angoneun. Dina usum hese cai mah urang lembur teh ngan kari awewe jeung barudak, kolot-kolot mah arusaha di kota-kota. Aya anu buburuh naktak mundak, ngabeca jeung rupa-rupa deui anu ngahasilkeun ku tanaga kasar. Oge teu kurang-kurang nu palinter dagang.

Anu araya di lembur nyalse, tapi teu kurang-kurang pigaweeun, kayaning barang jieun keur kaperluan sapopoe anu bahan-bahanna ges nyampak.

Ari poe juma’ah sarengse juma’ahan sok ngariung di imah ki Sahamah ti isuk keneh pamajikanna sopk kerah=kerih nyayagikeun anu nyarimpang ba’da juma’ahan tea. Haritamah aya sangu bereum jeung beleum sepat siem, oge ges sayagi seupan daun sampeu campur daun kadingdong seungit make daun walang, sambelna dadakan tarasi cirebon.

Ki Atam tambah era, omat ulah diuwar-uwar mun kuring daharna rada rampus bisi majar mamayu memeh gering.
Ari caman-cemen heug wae majar kuring keur hareeng jeung karunya ka anu nyuguhan bisi kurang ganjaran sidekahna, malah apdolna mah mun aya sesana rek dibawa pikeun barudak.

Ki Adma ngareret ka Ki Atam, hampura tam! Kuring tinggaleun ka nyaho ku Atam, loba pisan pangalaman Atam teh gening, paingan mun kana gawe sok ulah ku batur. Da eta we sakalieun menerkeun kenteng masjid oge apanan tara ku saha nyaho-nyaho ges beres, tadi oge isuk-isuk ngomekeun kenteng bocor teh ku anu sejen sabab Atam ker hareeng cenah. Ki Sahamah apal kana adat Ki Atam, teu beda jeung pejabat nagara mun rek dipariksa alatan maling duit sok ngadadak teu damang, mastakana dibuded ku tiung anduk.

Bari cacamuilan ki Atam ngawangkong aya bom, malah aya berita cenah baris kajadian di ditu di dieu, atuh anu berwajib di tumplekkeun keur nagajaga anu dicuriga. Anu lalar liwat diawaskeun diperiksa bisi aya bahan-bahan bom. Anu di bagean indonesia wetan tea, cenah can ka tewak jalmana, tapi ges loba jalma=jalma anu dipariksa keur saksi. Eta deuih anu aruninga gaib jeung ngaku boga energi tulak bala tea, teu kecet-kecet kawas eweuh kanyaah ka bangsa sorangan sakitu diawut-awut ku rupa-rupa pamolah anu sakitu ngabahayakeun. Tam! Sok tambah dai bisi kaduhung, keun bae anu amisna mah ulah waka direretan da geus ngajagrag ieuh, moal wara diampihan.

Rengse nagriung nuluykeun obrolan bari ngeureuyeuh anu amis. Ki Adma anu atatadi can nyarita ngan pok bae mairan obrolan. Sakieu ker riweuh, eta kekeuh anu moro jurig, tapi ayeunamah ges areureun baroga keneh ka era mereun.

Kuring mah sakalieun lalajo oge asa karo-karo ngabandungan jalma-jalma anu garering. Ges sakitu lobana jin jeung jurig anu dibotolan teuing dimana eta botol-botol  the. Moal kitu tuluy duijarual mah lumayan sabaraheun sakalian ka jual jeung jurigna, heug wae di pake ngabotolan cai inumeun atuh ka inum jeung jurigna nyakitu deui mun di pake ngabotolan kecap nya tangtu ka cocol jeung jurigna, paingan jalma-jalma loba nu jaradi gerembul. Ngadenge kitu ki Atam ngareret kasindiran, anu harita beubeur sarungna rada dilogoran.

Ki Sahamah anu titadi can nyarita, mimiti aya komentar, eta kuring mah ngarasa reueus ku waranina, kawas nu heeuh sagala nyaho ngubaran jalma anu di luar negri oge kasawang, timana boga elmu jeung dimana kungsi diajarna boga elmu kitu, sakumaha teuing guruna kawasna mah nyawang alam kubur oge bisa, ngan urang kudu percaya we ka jalma kitu teh.

Tuluy dai ngubaran, kudu maca surat anu sakitu kali, kasakit hese kiih kudu maca surat sakitu kali tuluy ditiupkeun kana cai herang heug dibalurkeun atawa tuluy di uyup.
Untung urang daek ngaji ngeureuyeuh sabeunyeureun sabeseun menang pangajaran ti Mama Ajengan, mun seug teu diajar mah urang teh baris kabawa musrik naraka tea bageanana eta teh.

Saur Mama Ajengan oge dina ngabahas tauhid tina kitab Fathul Majid, sakitu jentrena geuning. Ges puguh saur imam Syafi’I jalma anu ngaku nempo jin teh batal sahadatna. Tuluy deuih kuran di obok-obok ceuk basa ayeuna mah, atuh jadi lecek seumanget urang Islam leungit pikeun ngamalkeun di dunya jeung di akherat.

Ari ieu kalah dipake ngubaran nu gering, ka sakit naon wae bisa ku maca surat anu surat anu.

Ngadenge kitu ki Atam mureleng, enya jalma-jalma kieu anu ngaruksak agama Islam teh, kuring mah yakin jalma-jalma anu sok maroro jurig teh piraku sugan ari daraek keneh salat mah jadi jalma gering kitu.

Bari tungkul ki Adma nyarita, Alhamdulillah, urang bagja meunang elmu ti mama, cacakan teu daek pisan ngaji mah urang teh baris milu moro jurig tea mereun, boa-boa eta jalma teh bakal kitu satuluyna bisa ngomong  jeung meta sorangan. Nyai! Hampura kuring rek tuluy ngala parab can boga jukut.

Pamajikan ki Sahamah ngamanggakeun bari ketembong ladang capena teh katarima. Enya urang sukur ka Allah, poe ieu aya rezeki urang anu kadahar ku batur, da saur mama oge, najan teu dibikeun oge can puguh tambah banda nu aya.

Majalah Al-Qudwah No.72